ಶರಣ “ಜಿ.ಬಿ. ಧನರಾಜಪ್ಪ ಗೌಡ್ರು” – ಸಮರ್ಪಿತ ಹೋರಾಟಗಾರರ ನೆನಪು
ಕೃಷಿಕ ಸಮಾಜದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ, ತೀಕ್ಷ್ಣತೆಯನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ದೀರ್ಘ ಕಾಲ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಶರಣ “ಜಿ.ಬಿ. ಧನರಾಜಪ್ಪ ಗೌಡ್ರು” (ಜನನ: 14-04-1957 – ಮರಣ: 23-05-2025)ರ ಅವರ ಸಾವು ಕನ್ನಡ ನಾಡಿಗೆ, ರೈತ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಜನಪದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಅಪರಿಹಾರ್ಯ ನಷ್ಟವಷ್ಟೆ. ಅವರ ನಿಜವಾದ ಹಣೆಬರಹವು ನಾಡಿನ ಹಿತದರ್ಶಿ ಹೋರಾಟಗಾರನದು, ಜನಪದ ಪರಂಪರೆ ಮೆರೆದ ಪ್ರತಿಭೆಯದು, ನ್ಯಾಯಪಾಲನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟ ಧೀರನದು.
ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹೊನ್ನಾಳಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಲಿಂಗಾಪುರದ ಸುಜಲಾಂ-ಸುಫಲಾಂ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಧನರಾಜಪ್ಪನವರು ಮಣ್ಣಿನ ಮಗ. ಕೃಷಿಯ ಬಾಳನ್ನು ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದ ಅವರು, ಕನ್ನಡ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆದರು ಮತ್ತು ಈ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ರೈತರ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ಧ್ವನಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಎ.ಸಿ., ಡಿ.ಸಿ., ತಹಶೀಲ್ದಾರ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಹಳ್ಳಿಯ ರೈತರು ಅಥವಾ ಬಡವರ ಪರವಾಗಿ ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಅನೇಕ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಅವರ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ. ಹಸಿರು ಟವಲ್ ಧರಿಸಿದ ಧನರಾಜಪ್ಪನವರ ನಡಿಗೆ ಕಚೇರಿ ಗಳಿಗೆ ರೈತರ ಬಾಳಿಗೂ ಸೇತುವೆಯಂತಾಗಿತ್ತು.
ಕೇವಲ ಹೋರಾಟಗಾರರಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಅವರು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಲೋಕದ ಕಾವ್ಯಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅನನ್ಯ ಓಲೆಯನ್ನೂ ಮೂಡಿಸಿದ್ದರು. “ಒಕ್ಕಲು ನೆನಪು” ಎಂಬ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳ ಮೂಲಕ ಬದುಕಿನ ಛಾಯಾಚಿತ್ರವನ್ನೆ ಎಳೆಯುವಂತೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. “ರಂಟೆ-ಕುಂಟೆ” ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟದ ಅನುಭವಗಳೊಂದಿಗೆ, ಕನ್ನಡದ ಕವಿಗಳ ಕೃಷಿಕೋದ್ಯಮದ ಕುರಿತು ಬರೆದ ವಚನಗಳು, ಕಾವ್ಯಸಾಲುಗಳು, ಸಾಮಾಜಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಅಳವಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲ, ಶೋಧಗ್ರಂಥದಷ್ಟು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಅನುಭವದ ಗಾಢತೆಯಿದೆ.
ಅವರು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಶರಣ ಪರಂಪರೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಜನರ ನಡುವೆ ಅವರು “ವಚನರಾಜ” ಎಂಬ ಗೌರವ ಬಿರುದನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಭಾಷಣಶೈಲಿ, ಕವನ ಶಕ್ತಿ, ನಿಷ್ಠುರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಹಾಗೂ ವೈಚಾರಿಕ ಚಾತುರ್ಯವು ಅವರನ್ನು ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸಿತು. ಕನ್ನಡ ಜಾನಪದ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದ ಧನರಾಜಪ್ಪನವರು, ಜನಪದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಶ್ರಮ ಹಾಕಿದರು.
ಇಂದು ಅವರು ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರ ಹೋರಾಟದ ಸ್ವರ, ಅವರ ಬಿತ್ತಿದ ಭಾವನೆಗಳ ಬೀಜಗಳು ನಾಡಿನ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿವೆ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅವರ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ತಲೆಬಾಗುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಅವರಂತೆ ಬದುಕುವ ಹಂಬಲವೂ ಉಳಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಭಗವಂತ ಅವರ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಚಿರಶಾಂತಿ ನೀಡಲಿ.
– ಸತೀಶ್ ಮುಂಚೆಮನೆ, ಸಂಪಾದಕರು, ಸಾತ್ವಿಕ ನುಡಿ